Soldier dies of a Road Accident.

बारा किंवा तेरा तारीख असेल आज.शिरीष आपल्याच धुंदीत मस्त होता.नुकत्याच लांब पल्ल्याच्या ट्रेन्स ,काही हाताच्या बोटावरती मोजण्याइतक्या विमानांची सुध्दा वाहतुक सुरु झाली होती.

पाकीस्तानच्या बाॅर्डरच्या निगराणीचे कामअतिदक्षतेने चालु असतानाच शिरीषला सुखद धक्का बसला.त्याला अचानक भारत सरकारकडून एक महिन्याची सुट्टी जाहीर केली गेली होती.

शिरीषचा आनंद गगनात मावेना.आकाश जणु ठेंगणे झाले होते.

मुलीचा हा चौथा वाढदिवस. आजपर्यंत लेकीच्या एकाही वाढदिवसाला प्रयत्न करुनही त्यास सुट्टी मिळाली नव्हती.

घरी गेल्यागेल्या लेकीचा वाढदिवस साजरा करता येईल .डोळेभरुन तो सोहळा पाहता येणार या विचारानेच त्याच्या अंगावर सुखद रोमांच उभे राहिले होते.

एक महिनाभर बायकोमुलांचा सहवास लाभणार.नकळत त्याने कोरोनालाही धन्यवाद दिले.

आनंदाचे डोही आनंदतरंग या तुकारामोक्तीप्रमाणे तो हवेवर तरंगत होता.बघता बघता मुंबई एअरपोर्ट आले सुध्दा.

मुंबईत रहाणा-या आतेबहिणीची व कुटुंबाची खुप आठवण आली.जाऊन आवडत्या चमचमीत मेजवानीवर उभाआडवा हात मारावा व गप्पांची मैफील जमवावी, असेही विचार मनात चमकून गेले.कारण नेहमीप्रमाणे काहीतरी खास मांसाहाराचा बेत असणारच.

पण कोरोनाची सद्यपरिस्थिती लक्षात घेता त्याने तडक पुण्याचा रस्ता गाठला.

15तारीख गावी पोहचला, शिरीष एका अनामिक ओढीने.सुखाची जणु बरसातच होत होती.पाच साडेपाच वर्षांचा मुलगा व साधारण साडेतीन चार वर्षांची लेक व साजिरीगोजीरी बायको.डोळ्यांत प्राण आणून वाट पहाणारी मातापिता.यापरते संसारातील भाग्य ते कोठले?

दोन-तीन दिवस कापरासारखे उडाले.

शिरीषच्या डोक्यात विचारचक्र गतीने फिरत होते.ह्या महिनाभर सुट्टीचा चांगला उपयोग करुन घ्यायचा भविष्याची स्वप्न रंगवायची आहेत पत्नीच्या सहवासात.

मुलालाही मिलट्रीतच भरती कराव की काय?पण सल्ला घ्यायला हवा.

कारण गेले दहाबारा वर्षात अनेक संघर्षांना तोंड देत त्याने भारतसरकारतर्फे गौरव प्राप्त केला होता.घरातील सर्वांना रास्त अभिमान होताच.पण भेटण्याची संधी मात्र दुर्लभ असायची.सुट्टयांचा भरवसा नव्हता.त्यामुळे आपल्या या निर्णयाशी कसे सहमत होतील सर्व?

24सप्टेंबर गुरुवारी अचानक बातमी आली. लहान भावाला कोरोनाची लागण झाल्याने दवाखान्यात दाखल केले आहे.जीव सटपटला.कारण भावाची तब्येत गंभीर होती.काही सुचेना.घड्याळ पाहिले.रात्रीचे साडेआठ वाजले होते.त्याने घाईत तयारी केली.दोन्ही मुलांनी येऊन मायेचा विळखा घातला.पाश सोडवण फार कठीण झालं.बायकोच्या डोळ्यात मिलनाची आस स्पष्ट,दिसत होती.

जेवुन तरी निघावे, म्हटलं तर मन भावाला बघण्यासाठी आतुरल होत.

बायकोला समजावल.मी लवकरच येतो जाऊन नंतर एकत्रच जेवु या.

तिच्या चेह-यावरची वेदना पाहून थोडी चेष्टाही केली.आता आपण पुढच्या वर्षी नविन वास्तुत रहायला जाऊ.मी भरपूर सुट्टी घेऊन येईन मग मी तुला सोडून कुठेही जाणार नाही.

कोमेजलेल्या चेह-यावर लाजेचे गुलाब फुलले.आणि त्याच क्षणाचा फायदा घेऊन शिरीष बाहेर पडला.

एकीकडे दवाखान्यातील भावाबद्दल नाही नाही ते विचार अस्वस्थ,करत होते.'मन चिंती ते वैरी ना चिंती'.

रस्ता ओलांडताना जबरदस्ती विचारांचे मोहळ दूर करत असता काय क्षणात काय घडले ते उमजलेच नाही.कोणत तरी अवजड भरधांव वाहन शरीर चिरत गेले होते.

वातावरणात शिरीषची किंचाळी व अस्पटसा विरत जाणारा स्वर...

मला कोणीतरी वाचवा हो!!

मला जगायचंय.माझ्या लेकीसाठी तरी जगायचं

😰😰.

(कोरोनाची दाहक,भीषण पार्श्वभुमीवर अशा अत्यंत जीवघेण्या घटना घडताहेत.

ही एक सत्यघटना आहे.

पुण्यातील शिक्रापुर जवळीत मळठणफाटा गावातील एका 37वर्षीय सैनिकाची.

श्री शिरीष नंदकिशोर पाटील.

ज्याने वयाची बारा वर्षे तनमन अर्पुन भारतमातेची सेवा केली.ही सेवा करत असताना तीन वेळा मृत्युच्या दाढेतून वाचवून भारतमातेने या शूरवीराला अभयदान दिले.पण यावेळी मात्र काळवेळ यांचा संगम होऊन करालदाढेच्या यमदूताने अतिशय निर्घुणपणे शिरीषला खेचून नेले.

काय असावी बरे ही कर्मगती?

विचाराने मस्तक गरगरते.ह्दयात गलबलते एका अनामिक वेदनेने.

ईश्वरा कलियुग संपत आहे व सत्ययुगाची संभावना आहे.चोहो बाजुंनी ईश्वराच्या नानाविध उपासना मोठ्या प्रमाणात सुरु आहेत.पण....

तुच सांग विधात्या अशा घटनांसाठी

कुठे व कोणाकडे न्याय मागावा त्या निष्पाप जीवांनी?

ज्या वाहनाने हे क्रुर कार्य केले तो वाहनचालक कसा पळाला असेल. इतकी असंवेदनशीलता?😰😰

पुरुषोत्तम मास चालु आहे.भगवंता असे आम्ही अगणित अर्जुन तुझ्याकडे उत्तरांची आस लावुन बसलो आहोत.

कारण मन शांतवण्यासाठी आता तुझीच नितांत गरज आहे.

यदा यदा ही धर्मस्य ग्लानिर्भवतु

भारतः।

अभ्युध्यान अधर्मस्य तदात्मानं

सृजाम्यहम्।

🙏🙏

शिरीष आम्हां सर्वांकडून तुझ्यातील शौर्याला सलाम.

ईश्वर तुझ्या पवित्र आत्म्याला

चिरशांती प्रदान करो.व आप्तस्वकीयांना धैर्य प्रदान करो हीच नम्र प्रार्थना🙏

- Ratna Prabha